Recensies van 'De Wedstrijd'

'De Wedstrijd' vond vlot zijn weg naar recensenten en boekenwebsites.

Ik verzamel hier enkele recensies die verschenen - en nog zullen verschijnen.

Jan Stoel op de boekensite van 'Hebban' en en in de 'Boekenkrant'

https://www.hebban.nl/recensie/jan-stoel-over-de-wedstrijd

https://boekenkrant.com/recensie/recensie-de-wedstrijd/

Jet Marchau op de website van 'Brugge leest'
https://www.bruggeleest.be/leestips/de-wedstrjd-de-zoektocht-naar-een-eigen-identiteit

Ann Busquart op de leesinspiratiesite 'Boek & Babbel'
De wedstrijd – Koen D’Haene – boek&babbel

Binnenkort verschijnt de recensie van Mieke Schepens.

Naast uitvoerige recensies op boekenwebsites, kreeg ik ook fijne mails en leesimpressies van notoire lezers.

Dichter, blogger en recensent Philip Hoorne:

"Ik heb ‘De wedstrijd’ in één ruk uitgelezen. Het is een sterk boek, heel sterk zelfs.  [ … ] Er zitten veel dialogen in het boek en die zijn ontzettend, maar dan ook ontzettend goed. De typering van de personages, hun gedragingen en hoe ze denken is dat ook. Uit het deel dat je bij de voorstelling [ op 1 maart ] voorlas is het personage Hanne uitstekend neergezet. Hoe ze verbaal voor de vader van Robbie en Juan een spreekwoordelijke val opzet opdat hij zijn goedkeuring zou geven aan de door hem voorheen verdorven geachte jeugdclub is fantastisch.

Alle andere hoofdpersonages zijn eveneens subliem getekend. Hoe Juan bijna verliefd wordt op het vriendinnetje van zijn broer maar weet dat het niet mag en niet kan, hoe hij Robbie inlicht over zijn ontmoeting met Luna, terwijl Robbie zo snakt om haar te zien, de jaloersheid van Robbie daardoor en het kleine pesten dat ze elkaar aandoen omwille van het meisje is megaschitterend neergezet.

Je zal al van veel lezers reacties ontvangen hebben, vermoed ik, en die zullen allemaal en zeer terecht alleen maar lovend zijn. Ik kan mijn loftrompet nog vele pagina’s lang uitsteken, maar ik denk dat je van mij ook wat andere feedback verwacht, en indien niet, dan krijg je die toch .

In de eerste alinea van het boek staat een zin van 33 woorden zonder leestekens. Ze is grammaticaal correct, dat wel, maar lang. Een kniesoor die erover valt. Ik vind dat het moet kunnen, maar ik keek er wel van op.

Je pepert de lezer in dat wie mensen van een andere huidskleur waardeert zoals mensen van eigen kleur niet het stempel ‘ruimdenkend’ verdient, omdat daar helemaal niets ruimdenkends aan is. Dat is heel terecht.

Dat Robbie de penalty mist omdat de keeper van de tegenpartij een gekleurde jongen is die werd uitgejouwd, en omdat Robbie daar in zijn achterhoofd mee zit, en Luna een kleurlinge is, is aannemelijk. Hier wordt de grens van het moraliserende benaderd, maar niet overschreden.

De bemoeizieke vader die zijn eigen falen wil goedmaken door zijn zoon heeft geen racistische neigingen en staat ook niet te schelden langs de zijlijn. Je hebt het niet aangedurfd hem die eigenschappen toe te dichten. Meestal hebben dat soorten mannen wel die verwerpelijke kantjes, maar je wilde de vader geen eigenschappen geven die je op het einde van het boek niet kon wegpoetsen. Begrijpelijk.

Dat de vader zich zo snel door Simon laat overhalen om zijn bestuursfunctie en bemoeizucht op te geven en ineens ook karakterieel een ietwat ander mens wordt, is minder aannemelijk. Maar dit is een jeugdboek. Ik had het als jong manneke ook geslikt. Laat de kiddies voor de tijd dat het duurt nog maar geloven dat de wereld en de mensen maakbaar zijn.

[ … ]

Conclusie: het boek is niet alleen heel goed geschreven, het heeft mij geraakt. Ik heb het bij momenten met bonzend hart gelezen. Er zitten ook passages in die mij ontroerden.

Die tekeningetjes boven elk hoofdstuk zijn leuk, net als de namen onderaan de oneven pagina’s en de afscheidingen tussen alinea’s met een tekeningetje van een potlood of een middellijn.

Dit boek verdient het om te scoren en dat zal het ook doen.

Grote groet!"

Auteur en radiopresentator Luc Vanhauwaert:

“Ik wil je feliciteren, Koen. ‘De Wedstrijd’ is een verhaal dat raakt, met personages die je doen meevoelen. Je bent een kundig componist, weet hoe je een plot opbouwt en de spanning erin houdt.

Het was al een hele tijd geleden dat ik nog een jeugdboek las. De duidelijkheid en opvoedkundige ambitie van de tekst was voor mij dus even wennen. In proza voor volwassenen (romans en nog meer korte verhalen) wordt gezworen bij suggestie en komen personages voor die minder sympathiek zijn dan die in 'De Wedstrijd'.”

Auteur Nadine Van Den Langenbergh op de pagina van 'Iedereen Leest':

"Laten we onze Vlaamse schrijvers in de schijnwerpers zetten, vooral wanneer ze jeugdboeken schrijven die niet alleen jongeren aanspreken, maar ook ouders weten te boeien. Ik ben wat wereldvreemd als het om voetbal gaat, maar desondanks raakte ik al snel in de ban van dit verhaal.

In het boek volgen we twee broers die elk hun eigen passie hebben: de ene is verzot op voetbal, terwijl de ander zijn hart verliest aan tekenen. Het verhaal brengt een krachtige boodschap mee voor de jonge lezers: geloof in jezelf en in je dromen. Voor ouders is het verhaal ook bijzonder relevant, vooral in een tijd waarin het steeds moeilijker lijkt om de leefwereld van jongeren te begrijpen.

De bemoeizuchtige vader die de jongens irriteert, de liefdevolle moeder die onvoorwaardelijk in haar kinderen gelooft, de eerste verliefdheid waar iedereen mee worstelt, de begripvolle medewerkster in het jeugdhuis, de sympathieke nonkel: Koen D’haene weet deze verschillende personages meesterlijk samen te brengen. Hierdoor krijgt het verhaal een diepte die het laat aanvoelen als meer dan enkel een feelgood jeugdboek; het is een reflectie van de hedendaagse jeugd en hun uitdagingen. En misschien een tikkeltje nostalgie voor ouders.

Ik raad dit boek van harte aan voor zowel jongeren als ouders!"

Leesclublezer Pierre Debonne:

"Net als mijn echtgenote heb ik verleden week jouw jeugdroman gelezen. Ik vond het een mooi verhaal met heel wat onderliggende actuele thema's: ouderlijk gezag versus persoonlijke keuzes, puberteit en zoektocht naar eigen identiteit, jongerencultuur, diverse samenleving... Het beurtelings aan bod laten komen van de twee hoofdfiguren is knap uitgewerkt. Samengevat: een boeiende vertelling die de jeugd zeker zal aanspreken, maar ook genietbaar voor volwassenen. Proficiat!"

Laat me zeker je leeservaring weten!
Kan ook als comment onder deze post.