Soundtrack van 'IJs'
Elk boek heeft zijn soundtrack.
Muziek die me tijdens het schrijven inspireert, liedjes die passen bij de sfeer van het boek, nummers die opdagen in het hoofd en het leven van de personages.
Onderstaande nummers heb ik de voorbije maanden zo'n duizend keer opgezet. Tot het laatste woord geschreven was. En dan weer opnieuw...
Twee citaten uit totaal verschillende popsongs openen 'IJs'.
Het ene nummer is een duister nachtlied - enkel te beluisteren in een donkere nachtkroeg waar geen alcohol- en rookverbod is. Het andere nummer is een melige popsong - vervaardigd uit plastic.
Twee citaten uit totaal verschillende popsongs openen 'IJs'.
Het ene nummer is een duister nachtlied - enkel te beluisteren in een donkere nachtkroeg waar geen alcohol- en rookverbod is. Het andere nummer is een melige popsong - vervaardigd uit plastic.
Maar uiteindelijk gaan ze over hetzelfde: het voortschrijden van de tijd, het koesteren van de jeugd en de herinnering aan verloren liefdes. Vreemd hoe nummers die ogenschijnlijk haaks op elkaar staan, eigenlijk net hetzelfde vertellen.
Deze liedjes zijn de soul van 'IJs'.
https://www.youtube.com/watch?v=y9Mse62NFl4
https://www.youtube.com/watch?v=LxuQcO-Vp2A
In de lente van 2003 woont hoofdpersonage een indrukwekkend concert van Bruce Springsteen bij in het Koning Boudewijnstadion. Ze is gek van the boss, maar ze is er ook om emotionele redenen. Springsteen bracht haar vijftien jaar teug zo dicht bij haar geliefde Mats.
Bruce opent zijn concert met onderstaand nummer en ze krijgt de tranen in de ogen.
'Now those memories come back to haunt me, they haunt me like a course...'
Deze woorden slingeren Sarah terug naar de tijd toen ze studeerde in Brussel. In een groezelig en ongezellig café in de buurt van haar hogeschool en studentenkamer kozen de studenten voortdurend dezelfde nummers in een aftandse jukebox. De cafébaas was een Italiaanse immigrant en had zijn eigen lijfleid.
Ik vertoefde destijds zelf vele uren in 'Les deux amis' aan de rand van de Marollen. De nummers uit de jukebox zijn de soundtrack van de vroege jaren '80 en van mijn Brusselse jaren.
Deze woorden slingeren Sarah terug naar de tijd toen ze studeerde in Brussel. In een groezelig en ongezellig café in de buurt van haar hogeschool en studentenkamer kozen de studenten voortdurend dezelfde nummers in een aftandse jukebox. De cafébaas was een Italiaanse immigrant en had zijn eigen lijfleid.
Ik vertoefde destijds zelf vele uren in 'Les deux amis' aan de rand van de Marollen. De nummers uit de jukebox zijn de soundtrack van de vroege jaren '80 en van mijn Brusselse jaren.
Een kleine selectie.
https://www.youtube.com/watch?v=61AoMeNd8KY&spfreload=5
https://www.youtube.com/watch?v=qeMFqkcPYcg
https://www.youtube.com/watch?v=sTsVJ1PsnMs
Oh ja, en het favoriete nummer van Lucio, de sympathieke cafébaas, nog ...
https://www.youtube.com/watch?v=DlOO-EkdTCM
In het verhaal slingert Bruce Springsteen Sarah ook terug naar een wonderlijke nacht in een Zwitserse berghut. Zij en haar Mats dronken te veel Fendant-wijn en lieten zich verleiden tot een heuse Springsteen-quiz. Hij zong de eerste regel van een lied, zij raadde welk nummer het was. Elk nummer dreef hen dichter in elkaars armen.
Hierna een eigenzinnige best of Bruce, anno jaren '80. De Springsteen-verleidingsquiz lees je in 'IJs'.
Hierna een eigenzinnige best of Bruce, anno jaren '80. De Springsteen-verleidingsquiz lees je in 'IJs'.
https://www.youtube.com/watch?v=lQSn26zCXYQ
https://www.youtube.com/watch?v=tbd5IexmTX4
https://www.youtube.com/watch?v=P6up-cRo9xE
Springsteen doet Sarah ook denken aan Hessel, de cafébaas-rockzanger van café De Groene Weide op het Waddeneiland Terschelling. Ze woonde er vaak tijdens haar jeugdjaren die ze angstvallig verloren houdt. Ze is bang om er terug te keren, want ze zat vaak met Hessel aan de bar. 'Ooit gaan we samen duiken in de rivier' zei de Springsteen van Terschelling haar ooit.
https://www.youtube.com/watch?v=ojNqqQfH3Dk
Maar er zijn lang niet alleen Springsteen en wat nostalgische disconummers in het boek. Sarah reed met haar Mats naar het zuiden van Frankrijk en hun verhaal is net zo mooi als dit uit het onderstaande chanson. Je hoort het zuiden, je hoort het zachte Frankrijk, je hoort de prille romantiek, de snelle passie en het droeve afscheid. Als Sarah vijftien jaar later het lied weer hoort, ergens onderweg op de snelweg tussen Reims en Chaumont, kan ze de tranen niet tegenhouden.Ik zei je toch dat 'IJs' een verhaal is van verloren liefdes en voortschrijdende tijd?
https://www.youtube.com/watch?v=AErazxVXkHw
En dan zijn er nog enkele nummers die zich tijdens het schrijven aan mij opdrongen.Hoe hoger Sarah en Mats de bergen opklommen en hoe langer ze verbleven in die mooie Zwitserse vallei, hoe uitdrukkelijker dit extreem oubollig en ronduit belachelijke lied zich aanbood. Ik startte geen enkele schrijfsessie in de Alpen zonder eerst dit lied te hebben beluisterd ...
Ik weet het, het is een beetje zielig.
https://www.youtube.com/watch?v=5H3h7VbKPq8
Maar er dienden zich ook mooie nummers aan. Het is leuk schrijven als de hoofdpersonages gaan leven in je hoofd en in je hart. Schrijven een eenzame bezigheid? Neen hoor, je schrijft jezelf nieuwe vrienden aan.Tijdens het schrijven ging ik even veel houden van Sarah als Bob Dylan dat ooit deed. Ze kwamen allebei uit lage landen.
https://www.youtube.com/watch?v=Fkx-elBdKi4
Leuk dat er ook dit nummer van Fugain tussen staat:une belle historie. Dat blijft genieten! Mooi blog over IJS. Graag gelezen!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen